| Το περιβάλλον κάθε οργανισμού δεν είναι μόνο οι άβιες φυσικοχημικές συνθήκες αλλά και οι άλλοι (έμβιοι) οργανισμοί που ζουν στην περιοχή του. Όλοι οι οργανισμοί ζουν και εξελίσσονται μαζί με άλλους οργανισμούς που αποτελούν μέρος του περιβάλλοντός τους. Γι αυτό είναι τόσο διαδεδομένη στη φύση η αλληλεξάρτηση και οι καταστάσεις συμβίωσης ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες οργανισμών που λειτουργούν μαζί σαν ενιαίο σύνολο για τον μεταβολισμό, την επιβίωση, την αναπαραγωγή τους. Οι ανθρώπινες κοινωνίες αναπτύχθηκαν εξ αρχής χάρη στη συνύπαρξη και αλληλεπίδραση πολλών διαφορετικών ομάδων που δοκιμάζουν, θα λέγαμε, διαρκώς τις μεταξύ τους σχέσεις συμβίωσης, εξωστρέφειας, ανταλλαγής υλικών και ιδεών, και εξελικτικής εξάρτησης. Οι έντονες μεταναστεύσεις πληθυσμών, η τεχνολογική επανάσταση και η παγκοσμιοποίηση θέτουν σήμερα νέα προβλήματα που ζητούν συνεχώς απαντήσεις και λύσεις για τη διατήρηση ενός καλού λειτουργικού συνόλου. Το μοτίβο των πέντε μικρών σφαιρών εσωτερικά και εξωτερικά του κεντρικού κύκλου βασίζεται στην ιδέα ότι η συστηματική αλληλεπίδραση κατά την εξέλιξη κάποιων απλούστερων μονάδων (που θα μπορούσε να είναι μόρια, γονιδιώματα, κύτταρα, οργανισμοί ή και ολόκληρες ομάδες οργανισμών) οδηγεί σε βάθος χρόνου στον σχηματισμό ενός πιο σύνθετου οργανωμένου συνόλου που λειτουργεί σαν νέα εξελικτική μονάδα υψηλότερου βαθμού οργάνωσης . Την ιδέα αυτή διατύπωσαν οι John Maynard Smith και Eörs Szathmáry (στο βιβλίο τους: Major transitions in evolution, 1995) για να ορίσουν και να ερμηνεύσουν με ενιαίο τρόπο τα βασικά ορόσημα στην έως τώρα εξέλιξη της ζωής στη Γη. |
 |
